برنامه‌ریزی از اساسی‌ترین وظایف مدیران و کارکنان است که مانند پلی زمان حال را به آینده مرتبط می‌سازد. به عبارت دیگر برنامه‌ریزی میان جایی که هستیم با جایی که می خواهیم به آن برویم، پلی می‌سازد و موجب می‌شود تا آنچه را که در غیر آن حالت شکل نمی‌گیرد، پدید آید. از آنجایی که همه سازمان‌ها به دنبال آن هستند که منابع محدود خود را برای رفع نیازهای متنوع و رو به افزایش خود صرف کنند، پویایی محیط و وجود تلاطم در آن وعدم اطمینان ناشی از تغییرات محیطی برضرورت انکارناپذیر برنامه‌ریزی می‌افزاید.
