عضو شوراي عالي آموزش و پرورش؛
مدرسه جايگاه فوق العاده مهمي در يادگيري مهارت هاي اجتماعي دارد
عضو شوراي عالي آموزش و پرورش تاكيد كرد: مدرسه جايگاه فوق العاده مهمي در يادگيري مهارت هاي اجتماعي و همچنين شناسايي موانع آن دارد.
دكتر سيما فردوسي روانشناس و عضو شوراي عالي آموزش و پرورش در گفت و گو با خبرنگار ما گفت: وقتي بچه ها در مدرسه حضور دارند، ارتباط شان با يكديگر ديدني است. مدير، معلم و عوامل اجرايي مدرسه رفتار دانش آموزان را مي ببينند و اگر نقصي مشاهده كنند با كمك مشاور مدرسه براي رفع آن به مراجع ذيصلاح ارجاع داده مي شوند.
فردوسي ابراز داشت: خيلي از مسائل مربوط به مهارت هاي اجتماعي با حضور دانش آموزان در مدرسه بروز پيدا نموده و قابل اصلاح است در صورتي كه بچه از رفتن به مدرسه محروم باشد اين رفتارها ديده نشده و در نتيجه اصلاح هم نمي شود و بچه دچار مشكلات مهارت هاي ارتباطي و اجتماعي مي شود.
عضو شوراي عالي آموزش و پرورش بيان داشت: متاسفانه در دوران پساكرونا با مسائل مختلفي از جمله سلامت شخصيت و روان و... دانش آموزان مواجه هستيم. مسائل روحي و رواني و بخصوص شخصيتي از دوران كودكي هويدا و مشخص مي شود.
وي اظهار داشت: متخصصين با رفتارشناسي كه مي كنند متوجه مي شوند برخي از افراد در دوران كودكي مشكل روحي، رواني و شخصيتي داشته اند. در اين صورت چه كار بايد كرد كه اين مسائل رشد نكند؟
فردوسي تصريح كرد: سلامت روان خيلي مهم است، چون منشا بسياري از رفتارهاي فرد در دروان بزرگسالي است، اين افراد ظاهراً سالمند، كار و زندگي مي كنند ولي در مهارت هاي اجتماعي شخصي و كاري فوق العاده مشكل دارند. وقتي آسيب شناسي به عمل مي آيد مشخص مي شود اين افراد در دوران كودكي مشكل داشته اند. مثلا موقعي كه به مدرسه مي رفته يك سري ناسازگاري هايي داشته اند كه تشخيص داده نشده است.
وي اضافه كرد: مشكلات كودكان و نوجوانان براحتي قابل تشخيص نيست. ولي خيلي ها وقتي رفتاري از بچه اي سر مي زند آنرا به حساب بچگي و سن كم او مي گذارند. اين برداشت اشتباه است چون نمي توانيم همه رفتارهاي نابهنجار بچه ها را به حساب نوجواني و بچگي آنها بگذاريم، بلكه اينها بايد تشخيص داده و درمان شوند.
عضو شوراي عالي آموزش و پرورش با تاكيد بر نقش و جايگاه مدرسه در شناسايي آسيب اجتماعي دانش آموزان، گفت: يكي از مكان هايي كه مي تواند در مورد شناسنايي و درمان آسيب هاي مهارت هاي اجتماعي دانش آموزان به ما كمك كند، مدرسه است، با حضور مشاوران مدرسه رفتارشناسي به عمل مي آيد و براي درمان به مراكز ذيصلاح ارجاع داده مي شوند.
فردوسي تاكيد كرد: روانشناسي، يعني رفتارشناسي؛ معلم ها و مديران مدارس، رفتارهاي دانش آموزان را در مدرسه مي بينند، نحوه ارتباط و رفتار آنان با همسالان شان مي سنجند و براي بهبود رفتار آنها از طريق مشاوران مدرسه وارد عمل مي شوند.
وي اظهار داشت: الان دانش آموزاني كه از وجود مدرسه بي بهره هستند بيشتر در معرض آسيب هاي رفتاري و ارتباطي قرار دارند. با حضور بچه ها در مدرسه بايد بيشتر روي مهارت هاي اجتماعي آنان تمركز نمود چون اين بچه ها از اجتماع فاصله گرفته اند و اين فاصل بايد ترميم شود.
عضو شوراي عالي آموزش و پرورش خاطر نشان كرد: مهارت هاي اجتماعي؛ يعني يك سري مهارت هايي كه ما را براي برقراري ارتباط بهتر با ديگران مجهز مي كند تا در زندگي ارتباط اجتماعي موثرتري داشته باشيم.
فردوسي با اشاره به نقش موثر ارتباطات اجتماعي در زندگي روزمره، ابراز داشت: امروزه مهارت هاي اجتماعي حرف اول را در تعاملات و ارتباطات انساني مي زند. مثلا فردي كه نتواند در محل كارش ارتباط خوبي با همكارانش برقرار كند در انجام كارهايش دچار مشكل خواهد شد.
وي افزود: مهارت هاي اجتماعي دو دسته اند: يكي مهارت هاي كلامي(مهارت ميان فردي، گوش دادن، اقناع كنندگي، صحبت كردن و...) و ديگري مهارت هاي غيركلامي(زبان بدن، حركات دست و چهره و چشم ها و...).
عضو شوراي عالي آموزش و پرورش با اشاره به مهارت هاي ميان فردي، اضافه كرد: فردي كه قصد دارد ارتباطي با ديگري برقرار كند. اين ارتباط بايد چگونه باشد؟ اين ارتباط، بايد ارتباطي باشد كه در آن گوش دادن فعال و پويا حاكم باشد.
وي افزود: ارتباط ميان فردي موثر بايد شامل عشق و كنترل باشد نه نفرت و خودمختاري، بايد مديريت داشته باشد. كنترل هيجانات و احساسات و ... بايد به كودكان ياد داده شود. كنترل و مديريت دو شاخص مهم در ارتباطات اجتماعي است، بايد خود مديريت و خود مراقبتي در ارتباطي كه برقرار مي كنيم، حاكم باشد.
عضو شوراي عالي آموزش و پرورش گفت: مهارت هاي اجتماعي مولفه هاي مختلفي دارد از جمله: مهارت جرات ورزي؛ خيلي از دانش آموزان سركلاس وقتي معلم سئوالي مطرح مي كند جوابش را مي دانند ولي جرات اينكه دستشان را بالا كنند و سئوال را جواب دهند را ندارند. يعني مهارت جرات ورزي آنها پايين است.
فردوسي با اشاره به مهارت حس همكاري؛ اظهار داشت: ما الان نياز داريم به كارهاي گروهي و تيمي، در خيلي از كشورهاي پيشرفته كارهايشان را به صورت گروهي و تيمي انجام مي دهند. در مدارس هم همين طوراست، هم تشويق و هم تنبيه گروهي است. بچه ها آن حسي كه نسبت به گروهشان دارند در آينده نسبت به جامعه شان خواهند داشت، مانند حس تعاون و همكاري؛ آموزش اين مهارت ها در مدرسه مي تواند در آينده باعث پيشرفت و توسعه جامعه شود.
وي تصريح كرد: آنها معتقدند وقتي بچه ها در گروهي كه كار مي كنند، گروه را متعلق به خود مي دانند و ارائه خدمات در گروه را فقط مال خود نمي دانند بلكه آن را متعلق به همه اعضاي گروه مي دانند.اين رفتارها به جامعه سرايت مي كند و اجتماع پيشرفت مي كند، جاي يادگيري و تمرين مهارت هاي اجتماعي در مدرسه است.
عضو شوراي عالي آموزش و پرورش خاطرنشان كرد: مهارت مسئوليت پذيري؛ بايد در دوران كودكي به بچه مسئوليت انجام برخي از كارها را به آنها واگذار كرد تا در مقابل آن جوابگو باشند و در آينده بتوانند در مقابل وظايفي كه اجتماع بر عهده او گذاشته است، مسئوليت پذير باشد.
فردوسي اظهار داشت: مهارت حس نوع دوستي؛ عشق ورزيدن به همديگر، ديگران را دوست داشتن، احترام به ديگران و... اين مهارت ها بايد در دوران كودكي به آنها ياد داده شود تا در بزرگ سالي به راحتي با اين مسائل كنار بيايند. جاي يادگيري اين مهارت ها در مرحله اول خانواده و در مرحله بعدي مدرسه است، بچه با حضور در مدرسه بسياري از رفتارهايشان در دوران كودكي در وجودشان نهادينه شده و در بزرگ سالي ملكه ذهن شان مي شود.
عضو شوراي عالي آموزش و پرورش با تاكيد بر اينكه مدرسه جايگاه فوق العاده مهمي در يادگيري مهارت هاي اجتماعي دارد، گفت: مهارت خود گرداني، يعني آدم ها بايد خودشان ياد بگيرند كه چگونه خودشان را اداره كنند، خود مراقبتي داشته باشند و اگر اين مهارت نباشد انسان از لحاظ شناسنامه اي سنش بالامي رود ولي از لحاظ مهارت هاي اجتماعي خيلي پايين بوده و هميشه نيازمند كمك ديگران است.